Η πνευματική ιδιοκτησία, ταυτιζόμενη πλέον με τον όρο Copyright του Νομικού Συστήματος του Κοινού Δικαίου (Common Law), δίδει ένα περιορισμένο στο χρόνο, αλλά απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα στο δημιουργό έργων του πνεύματος, όπως αυτά ορίζονται στο νόμο, να ασκεί μία σειρά από εξουσίες, οικονομικής και ηθικής φύσεως. Για να γίνει αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο η Πνευματική Ιδιοκτησία είναι δικαίωμα διαφορετικής φύσης σε σχέση με τα δικαιώματα Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, όπως το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το σήμα, πρέπει να δοθεί έμφαση στο αντικείμενο της έννομης προστασίας που παρέχεται με καθένα από τα τρία αυτά είδη δικαιωμάτων. Αρχικά το Δικαίωμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας προστατεύει την πρωτότυπη συνεισφορά του δημιουργού που οδηγεί στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου έργου του πνεύματος. Η προστασία έγκειται στην απαγόρευση των περισσοτέρων χρήσεων του έργου (ιδίως αναπαραγωγή, διάθεση και διασκευή αυτού). Έπειτα το Δικαίωμα Ευρεσιτεχνίας προστατεύει την καινοτομική εφεύρεση ή τη διαδικασία παραγωγής. Εδώ προστατεύεται η καινοτομικότητα και όχι η πρωτοτυπία. Επίσης, όπως προκύπτει από τις υποχρεώσεις περιγραφής της εφεύρεσης και δημοσιότητας που αποτελούν τον πυρήνα του συστήματος προστασίας της ευρεσιτεχνίας, σκοπός της αδειοδότησης είναι όχι ο περιορισμός της χρήσης μιας συγκεκριμένης εφεύρεσης αλλά ο περιορισμός της κατασκευής αυτής. Τέλος το σύστημα προστασίας του σήματος διασφαλίζει και προστατεύει την ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα σε ένα προϊόν ή μια υπηρεσία και σε ένα συγκεκριμένο διακριτικό γνώρισμα. Εδώ, αντικείμενο προστασίας δεν είναι τόσο η αντιγραφή του λογότυπου του σήματος όσο η σύνδεση του με ένα συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία.
Το Δικηγορικό μας γραφείο δραστηριοποιούμενο στον τομέα της παροχής νομικών συμβουλών και υπηρεσιών σε θέματα που αφορούν τόσο στην προστασία των πνευματικών έργων και στην κατοχύρωση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί σειρά ετών, επιδεικνύοντας επιστημονική σοβαρότητα και επαγγελματισμό, αναλαμβάνει ενδεικτικά: